Cz.II - Czemu Ona zawsze musi o wszystkim wiedzieć?!

    Załamany wróciłeś do domu.

- Wróciłem. – Krzyknąłeś, gdy weszłaś do salonu.

    Nikt ci nie odpowiedział, więc ruszyłeś w kierunku schodów na górę (Które znajdowały się w korytarzu głównym za salonem).

- Abraham! – Krzyknęła twoja mama, gdy byłeś już przy schodach.

- Tak? – Zapytałeś.

- Do salonu! – Krzyknął zdenerwowany ojciec.

    Westchnąłeś i powrotem poszedłeś do salonu.

- Siadaj. – Nakazała ci mama, wskazując na białą skórzaną kanapę.

    Usiadłeś, a wtedy zaczął się wykład. Rodzice mówili coś o tym, że nie powinien tak znikać i coś o odpowiedzialności – Nie słuchałeś ich, byłeś zbyt zajęty myśleniem o niedawno spotkanej dziewczynie….

    Z rozmyśleń wyrwał go głos ojca:

- Zrozumiano? – Zapytał gniewnie.

- Tak. – Odpowiedziałeś choć nie miałeś pojęcia o co dokładnie chodzi. Nie przejmowałeś się tym jednak. – Mogę iść do pokoju? – Zapytałeś w końcu.

- Jasne skarbie. – Powiedziała z uśmiechem mama.

    Najwyraźniej mama już nie była zła na ciebie, gorzej było z tatą, ale i On nie potrafił się na ciebie długo gniewać.

- Mam jeszcze jedną sprawę. – Powiedział (już spokojnym głosem) tata.

- O co chodzi? – Spojrzałeś na niego pytając.

- Wyjeżdżamy z mamą w pilną podróż i zostaniesz przez dwa tygodnie u babci.

- Co?! – Wstałeś z kanapy. – A ona nie może ty przyjechać? – Zapytałeś zdenerwowany.

- Nigdy nie miałeś nic przeciwko. – Powiedział tata.

- Tak, ale… - Próbowałeś coś wymyślić, niestety nic nie przychodziło ci do głowy.

    Mama przyjrzała ci się badawczo.

- Właściwie to może. – Powiedziała nagle. – Zaraz do niej zadzwonię. – Mama uśmiechnęła się do ciebie.

- Dzięki! – Powiedziałeś z radością. – To mogę teraz iść do pokoju?

- Tak.

    Nic nie odpowiedziałeś, po prostu wyszedłeś dość pośpiesznie i poszedłeś prosto do pokoju.

*********************

   Weszłaś do swojego pokoju, zamknąłeś pospiesznie drzwi i wyjąłeś komórkę. – Muszę ją znaleźć! – Pomyślałeś.  Wybrałeś numer do Ruggero i nacisnąłeś zieloną słuchawkę.

    Odebrał już po drugim sygnale.

- Hej Abraham!

- Hej słuchaj musisz mi pomóc.

- W czym? – Zapytał.

- Przyjdź jutro do parku o 12 to ci wszystko wyjaśnię.

- Ok. A mogę..

- Tak. – Przerwałeś mu, bo wiedziałeś, że chce się spytać, czy może przyjść z dziewczyną.

- O super!

- To do jutra!

- Nara. – Odpowiedział i rozłączyłeś się.

    Musiałeś znaleźć tą dziewczynę i znów z nią porozmawiać. Może widziałeś ją pierwszy raz w życiu i nie wiedziałeś nawet jak się nazywa, ale czułeś, że to właśnie Jej szukałeś…

    Miałeś nadzieję, że Ją znajdziesz. – Zaraz. Przecież Ona pytała mnie o drogę! – Przypomniało ci się. – To znaczy że się zgubiła i może już więcej tam nie przyjdzie! – Usiadłeś zrezygnowany na łóżku. – Nie! Nie mogę być pesymistą! Grunt to pozytywne myślenie! Jeszcze Ją znajdę i porozmawiam z Nią! – Pocieszałeś się.

    Nagle ktoś zapukał do drzwi.

- Proszę! – Powiedziałeś.

    Zza drzwi wyjrzała mama.

- Babcia się zgodziła i w środę przyjedzie. – Poinformowała mama.

- A tak wo gule to kiedy wyjeżdżacie? – Zapytałeś.

- We wtorek,  jutro. – Mama uśmiechnęła się do ciebie.

- Zaraz, w takim razie ja…

- Tak. – Przerwała ci mama. – Tylko nie zdemoluj domu. – Puściła ci oko. – Chce ja poznać. – Powiedziała nagle.

- Kogo? – Udawałeś, że nie wiesz o co chodzi.

    Mama uniosła jednał brew.

- Chyba nie sondzie, że ukryjesz przede mną fakt, że się zakochałeś. – Uśmiechnęła się do ciebie. – Jestem twoją matką, poza tym tak się wypierałeś z tym wyjazdem do babci, od razu zrozumiałam co jest grane. – Znowu się uśmiechnęła.

- Dzięki mamo. – Powiedziałeś.

- Proszę. - Powiedziała i wyszła.

    Super!  - Pomyślałeś. – Czemu Ona zawsze musi o wszystkim wiedzieć?! – Z jednej strony, dobrze, że mama cię tak dobrze zna i wo gule, ale z drugiej strony, niektóre rzeczy wolałeś zachować dla siebie jak na przykład sprawę tą dziewczyną.

    Nawet Jej nie znałeś i co miałeś powiedzieć mamie, że co zakochałeś się w nieznajomej! – A jeśli zapyta o jej imię? Co ja mam jej powiedzieć? Przecież mama, zaraz będzie wiedziała, że kłamię! - Dobrze znałeś mamę i  wiedziałeś, że tak tej sprawy nie zostawi….

_________________________________________________________________________________

   Hej kolejną część dodam jutro ;) jeszcze nie wiem ile będzie części bo piszę na bieżąco, ale myślę, że będzie przynajmniej cztery ;) mam nadzieję, że wam się spodobają ;)