Cz. III - ,,Nasz Abraham się zakochał!"

    Następnego dnia wstałeś bardzo wcześnie i już o ósmej mógłbyś wyjść z domu. Niestety rodzice (a zwłaszcza mama) nie pozwolili ci, bo koniecznie chcieli się z tobą pożegnać, poza tym tata chciał znać powód, dlaczego chcesz tak wcześnie wyjść – a tego nie zamierzałeś mu mówić.

    Zeszedłeś więc do salonu i włączyłeś telewizor dla zabicia czasu. Niestety nic cię nie interesowało, dosłownie co minutę patrzyłeś na zegarek, czy przypadkiem już nie jest 12. Po dziesięciu minutach nie wytrzymałeś i  poszedłeś do mamy.

- Mamo no proszę nie mogę się z tobą pożegnać i iść? –Błagałeś.

- Jest dopiero za piętnaście dziewiąta. – Posmutniałeś, nie wiedziałeś jak ją ubłagać. Mama przyjrzała ci się. – To chodzi o tą dziewczynę prawda? – Zapytała nagle.

-Eee… No tak jakby. – Wymruczałeś i nerwowo zacząłeś się zacząłeś pocierać palcami o rękę.

    Mama uśmiechnęła się do ciebie.

- Ok. – Powiedziała tylko.

- Dzięki! – Krzyknąłeś radośnie i już chciałeś wyjść z kuchni, gdy mama złapała cię za rękę.

- Miałeś się ze mną pożegnać. – Powiedziała, rozkładając ręce tak, by mogła cię uściskać.

- A tak… - Powiedziałeś i przytuliłeś ją.

- Ooo… Będę tak strasznie tęskniła! – Powiedziała mama ściskając cię mocno.

- Ma..mamo, dusisz! – Powiedziałeś.

    Od razu rozluźniła uścisk, a ty korzystając z okazji wyplątałeś się z uścisku.

- Ja też będę tęsknić. – Powiedziałeś, szybko się odsuwając, by znowu cię nie przytuliła (nie lubiłeś pożegnań z mamą – za mocno to przeżywała, nawet jak miała wyjechać tylko na dwa dni), a potem dodałeś. – To tylko dwa tygodnie. – Uśmiechnąłeś się do niej pocieszająco. – Też będę tęsknić. – Powiedziałeś i wtedy wszedł tata.

- Już idziesz? – Zapytał.

    Właśnie miałeś odpowiedzieć, gdy mama cię uprzedziła:

- Tak dzwonił Ruggero, mają jakieś tam spotkanie.

- Właśnie. – Przytaknąłeś.

- Aha. W takim razie leć. – Powiedział tata, po czym podszedł do lodówki wyjąc sok.

    On też nie lubił się, żegnać (mama się śmiała, że odziedziczyłeś to po ojcu).

- Ok. To ja lecę. – Powiedziałeś, po  czym posłałeś mamie spojrzenie w stylu: ,,Dzięki za ratunek”.

    Mama Tylko mrugnęła do ciebie tak, żeby tata nie zauważył.

    Przed wyjściem wziąłeś komórkę i wysłałeś Ruggero SMS-a:

-Hej jak już będziesz w parku wyślij mi SMS-a.

*********************

    Dochodziłeś właśnie do parku, gdy dostałeś odpowiedź od Ruggera:

- Ok.

    Ale ma ruchy. – Pomyślałeś i zaśmiałeś się. Weszłaś do parku. – Ok. Tylko od czego zacząć… Już wiem! –Postanowiłaś zacząć od miejsca o które cię pytała, czyli od głównej alei.

*********************

    Niestety nie było Jej tam. Westchnąłeś i wtedy zadrżała komórka. Wyjąłeś ją i przeczytałeś SMS-a:

- Jestem, a dokładniej dochodzę do ‘twojego’ miejsca.

- Ok. – Odpisałeś.

    Spojrzałeś na godzinę była już 12.

- CO? – Powiedziałeś zdumiony. – To znaczy, że jestem tu już prawie trzy godziny?! – Pokręciłeś z niedowierzania głową.

    Schowałeś komórkę do kieszeni i skierowałeś się w stronę ‘twojego’ miejsca.

*********************

    Gdy dotarłeś na miejsce Ruggero i Marta już tam stali. Gdy Marta cię zauważyła, od razu ci pomachała, a ty jej odmachałeś.

- Hej! – Krzyknęła.

- Cześć! – Odpowiedziałeś.

    Gdy podeszłaś bliżej, przybiłeś z Ruggero piąte.

- Siema! – Przywiała się.

- Siema! – Odpowiedziałeś.

- To co to za sprawa? – Zapytała Marta.

- Właśnie… Eee… No….

- Wyduś to w końcu! – Ponaglał cię Marta.

    Wziąłeś głęboki oddech.

- No bo wczoraj jak Ruggero poszedł, to ja spotkałem dziewczynę  i Ona nie wiedziała kim jestem i wo gule…. - Powiedziałeś szybko.

- Aaaa! – Krzyknęła z radości Marta. – Nasz Abraham się zakochał!

- Nie zaraz tam zakochał! – Zaprzeczałeś. – Po prostu… czuję, że Ona jest wyjątkowa. – Powiedziałeś nie patrząc na Martę.

- Tak jasne.. – Zachichotała.

- No dobra ZAKOCHAŁEM SIĘ! – Powiedziałeś to w końcu na głos.

- Wiedziałam! – Pisnęła Marta, a potem dodała. – A w czym my ci potrzebni? – Wskazała na siebie i Ruggero.

- No bo ja… - Zawahałeś się. – Chciałbym ją znaleźć i potrzebuję waszej pomocy.

- Ale wiesz jak Ona ma na imię? – Wtrącił się Ruggero.

- Nie… - Powiedziałeś.

- A wiesz przynajmniej, czy Ona tu jeszcze przyjdzie?

- Nie.. – Powtórzyłeś.

- Czyli szukasz dziewczyny, o której nic nie wiesz i w dodatku nie jesteś pewien czy jeszcze tu przyjdzie. – Podsumował Ruggero.

- Ta….

- To jest…

- Takie romantyczne! – Przerwała mu Marta.

- Nie SZALONE! – Dokończył swoją wypowiedź Ruggero.

- Skoro to takie szalone to sobie idź! Ja pomogę Abrahamowi. – Powiedziała stanowczo Marta, po czym podeszła i wzięła cię pod rękę.

- Jasne, że nie pójdę. To mój przyjaciel i pomogę mu! – Oburzyła się Ruggero.

    Marta uśmiechnęła się do niego i pocałowała go w policzek.

- Czyli pomożecie? – Zapytałeś się dla pewności.

- Tak! – Odpowiedzieli jednocześnie.

- Tylko, jak mamy ją znaleźć, skoro nie wiemy jak wygląda? – Zapytał Ruggero.

- Nie wiem… - Westchnąłeś.

- A ja mam plan… - Marta uśmiechnęła się do ciebie. – Mówiłeś, że jako jedyna nie ma fioła na twoim punkcie. Tak?

- Taak… - Odpowiedziałeś niepewnie i wtedy spojrzała na ciebie znacząco. – Marta co ty chcesz zrobić….

_________________________________________________________________________________

    Hej wiem miałam to dodać wczoraj, ale niestety miałam problemy techniczne i nie mogłam ;( naprawdę bardzo przepraszam.
    Następną część dodam jutro ;) mam nadzieję, że się podoba ;) a jeśli nie to piszcie dlaczego.