Gwiazda - imadin dla Naty Celeban

Hej!

Przepraszam, że tak późno :( Ale jakoś, tak wieczorem lepiej mi się pisze... Chodź jestem już mocno zmęczona... :/ Cóż mam nadzieję, że spodoba wam się imagin, ;)

A żeby zmotywować was do komentowania, to jeśli pod tym postem będzie 3 komentarze, to nowa część będzie jutro :D 

Miłego czytania

i

słodkich senków :*

_________________________________________________

     Abraham chyba przejął się mim przerażeniem, bo zaraz zaczął mnie uspokajać.

- No, nic złego o tobie nie mówiła! Tylko… jak mówiła, cytuje: ,,Moja maleńka” sądziłem, że naprawdę jesteś maleńka.. Chociaż.. – przyjrzał mi się – Jesteś maleńka! – stwierdził z uśmiechem.

      Nie no ten gość jest… Ah! Nawet nie mogę znaleźć odpowiedniego słowa! Denerwujący? Nie! Wredny? Nie.. No, miły to on na pewno nie jest! Przyjrzałam mu się. Było w nim coś… coś innego. Niby mnie denerwował, a nie umiałam się na niego gniewać.. Poza tym słyszał jak śpiewam! Więc muszę mieć na niego oko!

- Wcale nie jestem taka mała! – powiedziałam i tupnęłam nogą.

- No, tylko się znów nie fochaj.. – zaśmiał się – maleńka. – dodał po chwili i poklepał mnie po głowie.

    Od razu walnęłam go w rękę.

- Ała! – zapiszczał.

- Moich włosów się nie tyka! – wrzasnęłam gniewnie.

- Dobra, dobra… Tylko nie bij!

- To przestań być wredny! – chyba żądam niemożliwego…

- Ja nie jestem wredny, tylko zabawny.. – spojrzałam na niego pytająco – na swój własny sposób. – dodał.

    Przewróciłam oczami, a on znów zaczął się śmiać.

- A tak w ogóle to czemu moja mama Ci opowiadał o mnie? – zapytałam, gdy Abraham przestał się śmiać.

- Pracujemy razem.

- Co?

- Jestem muzykiem, a dokładnie wokalistą.

- Naprawdę.. – powiedziałam z niedowierzaniem. – Nigdy w wcześniej cię tu nie widziałam.

- Bo wcześniej pracowałem z inną wytwórnią, ale.. – westchnął – wymagali ode mnie, żebym się zmienił. Nie chciałem tego, dlatego musiałem zmienić wytwórnie.

    Chciał dodać coś jeszcze, ale w tym momencie zadzwoniła moja komórka.

- Tak? A to ty mamo… Tak.. Co, już…? Na dachu… Dobrze już idę. – rozłączyłam się – Sorry muszę iść.

- Ja w zasadzie też.

- To chodź.

    Zeszliśmy na dół, tym razem trwało to krócej, niż wcześniej. A przynajmniej tak mi się wydawało…

- Hej mamo! – krzyknęłam radośnie, po czym dałam jej buziaka.

- Cześć! – mama spojrzała za mnie i uśmiechnęła się – O widzę, że poznałaś naszą nową gwiazdę!

- Kogo? – zapytałam, by zrobić na złość Abrahamowi.

    W końcu czy tylko On ma prawo mnie denerwować?

- No mnie! – krzyknął chłopak.

- A więc,  to TYLKO ty! – podkreśliłam przedostatnie słowo – A już myślałam, że naprawdę jakąś sławę poznałam… - zachichotałam.

- TYLKO JA?! – oburzyła się – To przeze mnie hol jest nie do przejścia?! – wskazał palcem na wejście z którego dobywały się krzyki.

    O, ho! Chyba mamy czuły punkt, naszej gwiazduni! Hahahahah….

- Spokojnie… Tylko, żartowałam. Poza tym złość piękności szkodzi. – prychnęłam.

- Przyznaj się mścisz się co?! – zarzucił mi.

- Ja? – zrobiłam niewinną minę – Nie wiem o czym mówisz.

- Co to ma być? – powiedziała nagle mama – Kłócicie się jakbyście znali się od dawna.. Naty.. Czy ja o czymś nie wiem? – zapytała spoglądając na mnie.

    Popatrzyłam na nią.

    Nie wiesz o wielu rzeczach…

- Przysięgam, że nie gdy wcześniej nie widziałam tego bałwana! Naprawdę..

    Abraham chrząknął przerywając mi.

- Halo?! Ja tu jestem! – poinformował mnie.

    Nie zwracając na niego uwagi dokończyłam zdanie.

- … poznałam go dziś na dachu.

- Znów tam siedziałaś?

- Tsa… Nikt nie miał dla mnie czasu. – powiedział smutno.

- To było przyjść na nagranie. – zaproponowała.

- Nie chciałam Ci przeszkadzać….

- Oj słońce ty nigdy nie przeszkadzasz. – zakomunikowała, przytulając mnie.

- Oooo.. Jak słodko! – Stwierdził wesoło Abraham.

   Chłopak zrobiła taką minę, że nawet mama nie wytrzymała i zaczęła się śmiać. On pewnie nawet nie wiedział z czego się śmiejemy…

- Maleńka, musimy się zbierać! – oświadczyła nagle mam.

- Mamo.. prosiłam cię, żebyś tak do mnie nie mówiła.

- Bobrze, dobrze… - przytaknęła, a następnie zwróciła się do chłopaka – Pamiętaj, że po jutrze masz przyjść na nagranie.

- Pamiętam.

   Mama uśmiechnęła się do niego.

- To, do zobaczenia.

- Do widzenia. – odpowiedział jej – Cześć – zwróciła się do mnie.

- Pa! – rzuciła krótko i wyszłyśmy.

   Gdy wychodziłyśmy spojrzałam na chłopaka. Rzuciły się na niego fanki… Nawet szkoda mi się go zrobiło. Zauważył, że się na niego patrzę i mrugnął do mnie, a ja uśmiechnęłam się.

- Mamo?

- Tak?

- Jak bardzo jest znany?

- Kto? – wskazałam brodą Abrahama – Tu w Hiszpanii jest bardzo znany, w innych krajach… też staje się pomału rozpoznawalny. – uśmiechnęła się – Nigdy nie słyszałaś o Abrahamie Mateo? – pokręciłam głową – Koleżanki w szkole o nim nie plotkują?

- Nie…