,,Idealna" - dedyk dla Olcigg23

Hej!
Dziś wyrobiłam się przed północą! Wiktoria! Eh.. Już po Świętach więc wracamy do imagina dedykowanego Olicigg23. Przepraszam Cię, za tą przerwę :(

____________________________

   … zderzyłem się z jakąś dziewczyną. Na szczęście mam szybki refleks i zdążyłem ją złapać.

- Nic ci nie jest? – zapytałem patrząc jej w oczy.

- Nie…

    Wypuściłem ją z objęć i ponownie zapytałem:

- Ale na pewno nic ci nie jest?

- Tak. – uśmiechnęła się.

- To dobrze… A tak w gule to  Abraham jestem. – wyciągnąłem do niej rękę.

- Emma. – uścisnęła ją.

- Miło mi.

- Mnie również. – uśmiechnąłem się łobuzersko – To może w ramach rekompensaty za uderzenie w ciebie, postawię ci jabłko w karmelu? Tu obok jest fajna budka z jabłkami… - zaproponowałem.

   Po cichu liczyłem, że się zgodzi. Jest bardzo ładna można by rzec ideał. Blondynka z niebieskimi oczami… Ma długie rozpuszczone włosy. Ubrana jest w dość luźną bluzkę, która fajnie podkreśla jej

walory.. Na nogach ma rurki, idealnie podkreślają jej zgrabną figurę. Po prosu ideał.. Eh..

- Hm.. Brzmi kusząco, niestety muszę ci odmówię.

   I po moim uśmiechu..

- Czemu?

- Jestem uczulona na karmel.

- To może lody? – próbowałem dalej.

- Na lody z chęcią się wybiorę.

    TAAAAK! Moje wewnętrzne ja krzyczało ze szczęścia wniebogłosy.

    Usiedliśmy z lodami na ławce przy lodziarni. Oboje mijaliśmy lody czekoladowo-waniliowe.

- Więc Emmo, chyba nie jesteś hiszpanką, co?

- Zgadłeś.. Przeprowadzałam się tu z USA.

- Ooo.. Amerykanka! Czy wszystkie dziewczyny w twoim kraju są tak ładne jak ty?

   Dziewczyna zachichotała.

- Nie wiem..

- Cóż, pewnie żadna ci nie dorównuje…

- Bez przesady..

    OK, pierwsze lody przełamane.. Jestem dobry w te klocki..

- Lubisz muzykę? – zapytałem z Nienacka.

- Tak, zwłaszcza uwielbiam do niej tańczyć.

- Naprawdę? – zainteresowało mnie to bardzo – Wiesz, że moja koleżanka szuka kogoś do zespołu tanecznego..

- Naprawdę?

- Tak. Jeśli jesteś zainteresowana, to może dasz mi swój numer, a ja jej przekaże…

- Naprawdę masz taką koleżankę, czy tylko chcesz wysępić mój numer? – ale podejrzliwa.

- To i to. – uśmiechnąłem się łobuzersko – To jak będzie?

    Emma w końcu dała mi swój numer, a że było już późno, po zjedzeniu lodów rozstaliśmy się.

    Wróciwszy do domu pierwsze co zrobiłem, to napisałem do Oli.

,,Hej, mam sprawę. Spotkamy się jutro u mnie o 10? :D”

    Nie musiałem czekać długo na odpowiedź.

,,Ok ;)”

    Krótko, zwięźle i na temat. To lubię!

    Rano tuż, przed dziesiątą usłyszałem dzwonek do drzwi.

- Otworzę! – wrzasnąłem na całe gardło, by nikt inny nie próbował ich otwierać – Hej! – przywitałem stojącą Olę, na zewnątrz.

- Cześć.

- Wejdź. – zaprosiłem ją do środka.

   Od razu poszliśmy do mojego pokoju.

- Abraham, bo wiesz ja też muszę ci coś powiedzieć… - zaczęła wchodząc do pokoju.

- Tak ,zaraz poczekaj. – wyjrzałem na korytarz – Tony!

- Czego? – wrzasną ze swojego pokoju.

- Znów brałeś moją gitarę? – zapytałem lekko podenerwowany wchodząc do jego pokoju.

- Po pierwsze to się puka.. – przewróciłem oczami – A po drugie, to nie, nie brałem.

- To gdzie ona jest. – zmrużyłem oczy.

- Nie wiem.. Jakbyś pilnował swoich rzeczy to byś jej nie zgubił!

- Aha, czyli sugerujesz mi, że nie pilnuje swoich żaczy, tak?!

- A co ja dopiero powiedziałem?!

- Chłopaki, nie kłócić się! – przerwała nam Ola

- O, cześć Olka!

- Hej, Tony.

- A ty znowu tu, ja nie wiem co ty widzisz w tym cymbale?

   Zaśmiała się.

- Sam jesteś cymbał! – krzyknąłem rzucając poduszką w śmiejącego się brata – Mam cię dość. – wziąłem Olę za rękę i wyszliśmy z pokoju, tego bałwana. Chociaż nie powinienem go tak nazywać.. Bałwany, przecież mi nic nie zrobiły…

- Czy ty zawsze musisz się z nim kłócić? – zapytała siadając na łóżku.

- Chyba tak.. Dobra zmieńmy temat… Pamiętasz jak mówiłaś, że szukasz tancerki do zespołu?

- Tak.

- No to znalazłem ci idealną kandydatkę! Mówię ci jest idealna! Jest taka, no.. Idealna! –powiedziałem rozmarzony.

- Ale widziałeś jak tańczy prawda?

- Nie… Ale jest bardzo ładna, mówię ci tak..

- Idealna.. Mówiłeś..

- No tak, to co kiedy chcesz się z nią spotkać?

- No nie wiem, czy.. – spojrzałem na nią miną szczeniaczka – No dobra, niech przyjdzie dziś na próbę o piętnastej.

- Dzięki! – przytuliłem ją – Na pewno ci się spodoba! – powiedziałem szczęśliwy.

   Jeśli, Ola ją przyjmie to Emma, na pewno się ze mną umówi!

- Zobaczymy..

- Wiesz, jak ją przyjmiesz, to może w tedy Ona się ze mną umówi… Jak myślisz? Bo jak na razie dobrze mi poszedł pierwszy flirt i mam nadzieje, że coś z tego będzie!

- Myślę, że na pewno masz u niej szanse. Ko by ci odmówił..

- Jesteś dobrą przyjaciółką! – uśmiechnąłem się do niej a ona go odwzajemniła – A czekaj, zdaje się , że chciałaś mi coś powiedzieć?

- Nie, to nie ważne… Właściwie to ja już muszę iść.

- Przecież dopiero przyszłaś..

 -Tak, ale przypomniałam sobie, że obiecałam Anie, że się z nią spotkam.

- Aha, to cię odprowadzę. – zaproponowałem.

- Nie! Sama trafię, pa!

   Przegnaliśmy się i wyszła. Dziwnie jakoś się zachowywała.. Albo mi się wydawało, albo była zdenerwowana.. Wzruszyłem ramionami. Pewnie mi się wydało…

   Krótko po tym jak Ola wyszła, do mojego pokoju wkradł się Tony.

- Co, Ola już poszła? – zapytał.

- Tak, a co cię to…

- Pokłóciliście się?

- Nie.. Czemu pytasz?

- A wiesz, tak bez powodu.

    Uniosłem jedną brew.

- Mów, o co ci chodzi? – zmierzyłem go w zmrokiem.

- O nic! Zapomnij. – wyszedł z pokoju.

- Zmówili się czy co? Wszyscy dziwnie się zachowują…

   Lekko zagubiony wziąłem komórkę  i wybrałem numer Emmy. Już po drugim sygnale odebrała.

- Halo? – odezwał się jej słodki głos.

- Cześć, tu Abraham.

- Abraham! Witaj.

- Pamiętasz jak ci mówiłem o tej koleżance?

- Tak.

- Chce się  tobą spotkać, dziś o piętnastej.

- Naprawdę?

- Tak, spotkajmy się o czternastej trzydzieści w miejscu gdzie się spotkaliśmy to cię tam zaprowadzę.

- Ok. To do zobaczenia później…

- Do zobaczenia. – rozłączyłem się.

    Po tej rozmowie szczerzyłem się jak głupi, sam do siebie.