Porwanie Abrahama CZ. IV

   To była ciężka i nieprzespana noc, nie tylko dla Abrahama i Niny, ale również dla rodziców, którzy nie wiedzieli co się dzieje z ich dziećmi i czy jeszcze kiedyś ich zobaczą.

   O szóstej rano porywacze przysłali im kolejną wiadomość.

- kolejny SMS! – Zakomunikował ojciec Abrahama.

- Spróbujcie ich namierzyć! – Polecił Pedro jednemu z policjantów.

   Policjant poklikał coś w swoim urządzeniu.

- Niestety nie udało się. – Powiedział po chwiali.

- Kurde. Ok. Przeczytajmy ta wiadomość. – Powiedział Pedro i wizą telefon, a potem przeczytał wiadomość na głos:

,,Dokładnie o 10 zadzwonimy. Macie do tego czasu mieć całą sumę!”

- Jak zadzwonił będziemy mieli szanse ich namierzyć. – Powiedział rodzicom, a następnie zwrócił się do policjantów. – O dziesiątej macie być przygotowani. - ,,Tak jest!” odpowiedzieli mu chórem. – Doskonale.

*****

   Tymczasem w opuszczonej drukarni przestępcy po wysłaniu wiadomości wyszli gdzieś, więc Abraham, mógł spokojnie porozmawiać ze swoja dziewczyną – która nareszcie się ocknęła.

- Przepraszam Cię za to! – Powiedział.

   Nic nie odpowiedziała, nawet nie spojrzała w jego kierunku.

- Wiem, że to moja wina, ale proszę porozmawiaj ze mną! – Powiedział płaczliwym tonem.

- To nie jest twoja wina. – Odpowiedziała dalej na niego nie patrząc.

- Ale jesteś na mnie wściekła. – Powiedział zrezygnowanym tonem.

- Dlaczego miałabym być wściekła? – Spojrzała na niego.

   Wtedy zauważył, że Nina płakała i nadal płacze.

- Nie wiem. – Odpowiedział w końcu. – Może dlatego, że przyszłam po ciebie.

   Nie zdążyła odpowiedzieć, bo do pomieszczenia (w którym byliście) weszli porywacze.

   Do dziewczyny podszedł Szefuńcio.

- O płacze dziewczynka? – Zapytał z udawaną troskał. – Nie martw się jak rodzice zapłacą nic wam nie będzie.

- Przecież mówiłeś, że…. – Zaczął Ciemny, nie dokończył bo dostał w łeb od Łysego.

- Zamknij się debilu! – Skarcił go Łysy.

   Ciemny popatrzył się na niego ze wściekłością i wyszedł.

- Chłopcy! – Zawołał Szefuńcio. – Dziesiąta! - Lord podął mu komórkę. – Nie tutaj! Chcesz żeby nas znaleźli ?! – Lord pokręcił przecząco głową. – Z kim ja muszę pracować! Dobra. Krogier ty jesteś najmądrzejszy. – Podął mu telefon. – Jedź z Łysym pod jakiś duży sklep to wtedy was nie znajdą. – Rozkazał.

- Jasne. – Odpowiedział Krogier.

- wiecie co macie powiedzieć? – Zapytał dla pewności Szefuńcio.

- Jasne. – Odpowiedział Łysy.

***

   Łysy i Krogier podjechali pod najbliższy duży sklep, tak jak rozkazał im Szefuńcio, a następnie wybrani numer do rodziców Abrahama.

*****

   W domu Abrahama policjanci byli już na to przygotowani, a rodzice zdążyli uzbierać pieniądze.

- Dzwoni jakiś numer! – Powiedziała mama Abrahama.

- To pewnie Oni. – Stwierdził ojciec Niny.

- Gotowi? – Pedro zwrócił się do policjantów. ,,Gotowi” odpowiedzialni chórem. – Niech pani odbierze, tylko proszę zachować spokój. – Nakazał jej Pedro.

   Susana wzięła głęboki oddech i odebrała.

_______________________________________________________

   Hej mam małe ogłoszenie, jutro i pojutrze nie będzie mnie w domu więc najprawdopodobniej kolejną część dodam dopiero w poniedziałek.