Imagin dla Pauliny Cz.I

    Wróciłam do domu. Plecak rzuciłam pod ścianą. Pobiegłam do swojego pokoju i włączyłam laptopa. Dziś miały być ogłoszone wyniki. Wyniki czego? KONKURSU! Jakiego? Może zacznijmy od początku.

  Jakiś czas temu wzięłam udział w konkursie, w którym trzeba było napisać własną piosenkę po Hiszpańsku. Główną nagrodą była niespodzianka. To było zbyt piękne, abym mogła wygrać, ale chciałam zobaczyć kto zwycięży i jaka będzie nagroda. Szansa na wygraną jest malutka, bo jest to konkurs dla ludzi z całego świata.

Weszłam na oficjalną stronę konkursu. Tak jak myślałam, wyniki już były. Były napisane po hiszpańsku i po angielsku, znałam dobrze oba języki, więc z odczytaniem nie było żadnego problemu.

(...)Wycieczkę do Hiszpanii wygrała Paulina Kwiatkowska(...)

Przeczytałam jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze raz, i dalej nie mogłam uwierzyć w to co czytam.

-WYGRAŁAM!- wykrzyczałam w końcu.- WYGRAŁAM!!!

Moja mama wbiegła do pokoju zobaczyć co się stało.

-Co jest? Co ty wygrałaś?

-Jadę za tydzień do Hiszpanii! - Krzyknęłam -Moje marzenie w końcu się spełni!

-Co?! Tak sama? - Zapytała podenerwowana mama.

-Nie! - Powiedziałam szybko. - Pojedzie ze mną opiekun.

-Co ?! Jaki znowu opiekun?

-Oj.. - Przewróciłam oczami. - Opiekunka konkursu. Natalie Zomba.

-Aha.

-To co? Zgadzasz się mamusiu? - Zapytałam trzepocząc rzęsami.

-No dobrze. - Odpowiedziała mama.

-Dziękuję! - Krzyknęłam i rzuciłam się mamie na szyję.

-W końcu to twoje marzenie.

***********************************************

   Tydzień miną tak szybko, już jutro miałam lecieć do Hiszpanii! Byłam taka podekscytowana.

- Spakowana? – Zapytała mama wchodząc do pokoju.

- Tak. – Odpowiedziałam.

- Na pewno? – Zapytała podejrzliwie.

- Na pewno. – Powiedziałam i wskazałaś na walizkę.

   Mama uśmiechnął się i przytuliła mnie.

- Będę za tobą tęsknić. – Ścisnęła mnie mocniej.

- Mamo… Dusisz! – Krzyknęłam, a mama na tych miast wypuściła mnie z uścisku.

- Przepraszam. Ale będę tak straszne tęsknić.

- Wiem mamo. – Uśmiechnęłam się, a po chwili dodałaś. – Mamo.. Wiesz, chcę się dziś jeszcze pożegnać z Natalią. Czy mogę…

- Jasne skarbie… - Przerwała mi mama.

- Dzięki.

***************************************

   Natalia, jest moją naj, naj lepsiejszą przyjaciółką i mieszka tylko kilka domów dalej ode mnie, więc możemy się często spotykać. Zwierzam jej się ze wszystkiego i to właśnie ona namówiła mnie, na wzięcie udziału w tym konkursie. Naprawdę żałuje, że nie może jechać ze mną.

   W końcu doszłam do jej domu, zapukałam. Niestety drzwi otworzył mi jej wredny brat. W skrócie Bartek to starszy brat Natalii. Jest starszy tylko o rok, a udaje takiego dorosłego!

- O to ty… - Powiedział znudzony. - Siostra jest na górze. – Powiedział, po czym poszedł oglądać telewizję.

- Ta.. ciebie też miło widzieć Bartek! – Krzyknęłam wchodząc po schodach.

   Nic nie odpowiedział, mruknął coś tylko pod nosem.

- Hej! – Krzyknęłam do Natalii.

- O hejka! – odpowiedziała.

- Co robisz? – Zapytałam.

- Nie widać?- Wskazała na laptopa.

- Aha… - Ja zwykle pisał coś. – Wiesz przyszłam się pożegnać, ale skoro jesteś zajęta… - Udałam, że wychodzę, z ona zaraz wstała od laptopa.

- Czekaj! – Krzyknęła. – Wierz, że dla ciebie mam zawsze czas. – Uśmiechnęła się, a potem mnę przytuliła. – Będę za tobą tęsknić! – Powiedziała.

   Hm.. Gdzieś to już słyszałam… Uśmiechnęłam się do niej.

- Wiem. Ja za tobą też!

- Tylko pamiętaj jak przyjedziesz masz mi wszystko opowiedzieć.

- Ze szczegółami? – Zapytałam.

- Ba! – prychnęła.- No oczywiście!

   Zaczęłyśmy się chichrać.

- Ciszej! Aż na dole was słychać! – Wrzasnął Bartek.

- Sorry! – Krzyknęłyśmy jednocześnie.

- O to już szósta! – Złamałam się za głowę. – Muszę lecieć.

- Co? Już?

- Tak… wiesz jutro muszę wcześnie wstać...

- Aha.

   Przytuliliśmy się ostatni raz.

- To pa! – Powiedziałam wychodząc.

- Cześć! Tylko nie zapomnij napisać!

- Nie zapomnę! – Odpowiedziałam schodząc po schodach.

   Oczywiście Bartek nie zwracał na mnie uwagi, więc nie powiedziałam mu nawet głupiego ,,cześć".           *******************************

- Już jestem! – Powiedziałam wchodząc do domu.

- Witaj skarbie! – Krzyknął tata z salonu,

- Cześć tato! – Odpowiedziałam.

   Byłam taka zmęczona, że poszłam do kuchni, zjadłam talerz czekoladowych płatków i poszłam spać. Musiałam wypocząć przed moją jutrzejszą wyprawą.......

********************************************************************************************************

  Paulino mam nadzieję, że się spodoba ;) Cz.II dodam jutro ;)