,,Forever" - dedyk dla Olcigg23

Cześ!

Przepraszam, że imagin nie pojawiła się w niedzielę, ale nie wyrobiłam się... :( Na szczęście dziś znalazłam czas i o to jest już ostatnia część imainu dedykowanego Olcigg23 - mam nadzieję że całe opowiadanie się podobało ;) - Jutro pojawi się nowa historia, będzie ona dedykowana Wiktorii Drews <Przepraszam, że tak długo czekałaś>.

_________________________________

      Ustaliłem z Emmą, że spotkamy się pod wielkim dębem w parku. Przyszedłem pierwszy. Byłem mocno poddenerwowany i chodziłem wokoło drzewa. W końcu zobaczyłem idącą Emmę, szybko schowałem kwiatek za plecy.

- Cześć. – przywitałem się.

- Hej. – uśmiechnęła się.

- To dla ciebie. – wręczyłem jej różę.

- Ojej, jaka śliczna dziękuję. – wzięła ode mnie kwiatek – To na pożegnanie? – zapytała.

    Przyznam, że bardzo zaskoczyła mnie.

- Emma…

- Nie musisz nic mówić. Widziałem cię z Olą wczoraj. – powiedziała.

- Widziałaś? Przecież miałaś iść do domu…

- Poszłam, ale po drodze zgubiłam bransoletkę, dlatego się cofnęłam i zobaczyłam… - zawahała się – jak całujesz Olę… Mnie tak nigdy nie pocałowałeś… - powiedziała smutno.

- Emma, przykro mi. Nie chciałem tego. – westchnąłem - To co przeżyliśmy było naprawdę piękne i nigdy tego nie zapomnę…

- Ale, to nie ja jestem twoją wybranką… - dokończyła.

- Naprawdę mi przykro. – wziąłem ją za rękę  - Po prostu z Olą ta więź łączyła nas już od dawna, tylko ja dopiero to ujrzałem.

- Rozumiem….

- Jesteś wyjątkową dziewczyną i  na pewno spotkasz kogoś kto da ci szczęście.

    Po tych słowach przytuliłem ją mocno.

- Będzie mi ciebie brakować. – szepnęła.

- Przecież możemy zostać przyjaciółmi. – spojrzałem na nią – Chyba, że nie chcesz mnie znać.

- Nie… To nie oto chodzi. Uwierz mi, że nadal cię lubię. Wiedziała, że prędzej czy później zerwiemy… - spojrzałem na nią pytająco – Ostatnio między nami nie było zbyt dobrze, cały czas myślałeś o Oli.

- Myślałem..

- Że tego nie widzę? – dokończyła – Dziewczyny widzą więcej niż myślisz. – lekko się uśmiechnęła.

- Skoro nie masz do mnie żalu, to czemu nie możemy się przyjaźnić? – zapytałem.

- Ponieważ wracam do USA. – wyjaśniła – A trudno się przyjaźnić na odległość.

- Dla chcącego nic trudnego. -  uśmiechnąłem się pocieszająco – Możemy przyjaźnić się na odległość.

- Tak.. Ale to nie to samo.

- Ej USA, to nie…. – zamilkłem – Dobra może to i koniec świata, ale zawsze można jechać tam w trasę!

- No w sumie, można…

- Kiedy wyjeżdżasz?

- Za dwa dni.

- Dziewczyny będą niepocieszone… - powiedziałem nagle – Stracą taką dobrą tancerkę.

- Nie jestem aż taka dobra…

- Jesteś, jesteś i nie zaprzeczaj! – zachichotała – Masz ładny uśmiech… Nie ukrywaj go przed światem.

- Dziękuję i postaram się.  – uśmiechnęła się do mnie – Życzę Wam szczęścia.

- Dzięki. – przytuliłem Emmę ponownie – Ja tobie też życzę szczęścia.

- Muszę już iść.  Wiesz pakowanie…

- Wiem, wiem… Nie nawiedzę tego. – przyznałem.

- Ja też. To pa.

- Cześć. – pożegnałem się i dziewczyna odeszła.

    Teraz tylko muszę przekazać radosną wieść Oli, i tragiczną dla dziewczyn. Ojej… Się porobiło. Cieszę się jednak, że rozstałem się z Emmą w przyjaźni.  Gdybym złamał Jej serce, źle bym się czuł. Wiem jak to może boleć…

    Wyjąłem telefon i wybrałem numer do Oli. Pierwszy sygnał nic, drugi sygnał nie ma reakcji, przy trzecim sygnale usłyszałem melodię, dokładnie taką jak ma Ola. Rozejrzałem się i ujrzałem Olę… Rozłączyłem się i podbiegłem do niej.

- Cześć śliczna! – krzyknąłem przytulając ją.

- Hej. – to nie zabrzmiało zbyt entuzjastycznie.

- Coś się stało? – zapytałem patrząc Jej w oczy.

- Widziałem cię z Emmą… - spuściła wzrok – Wybrałeś Ją prawda? – zapytała nieśmiało.

- Nie, wybieram cienie. – powiedziałem z uśmiechem.

- Wiedziałam, przecież Ona jest  taka idealna!  A ja? Tak zwyczajna…

- Powiedziałem, że wybieram ciebie! – wrzasnąłem przerywając Jej i zmuszając Ją by spojrzała na mnie.

- Co? – wytrzeszczyła oczy.

- Jak mogłaś pomyśleć, że wybiorę Emmę? Od lat tworzy się między nami więź. – wziąłem ją za dłonie – Byłem ślepy i nie dostrzegłem togo ja bardzo zależy mi na tobie. Potrafisz mnie wysłuchać, pomóc kiedy trzeba i chodź sama cierpisz to robisz wszystko bym ja był szczęśliwy. Pyzatym  znasz mnie jak nikt inny. Bez ciebie zginął bym. – zauważyłem na jej policzkach lekki rumieniec.

- A co z Emmą? – zapytała.

- Zostaniemy przyjaciółmi. – powiedziałem z uśmiechem. – A czy ty zostaniesz moją dziewczyną?

- Tak. – powiedział rzucając mi się na szyję.

    Wyjaśniłem Oli, że róża  była na pożegnanie Emmy. Powiedziałem Jej też o przeprowadzce. Po mimo wszystko Ola bardzo ją lubiła, poza tym Emma była częścią zespołu. Postanowiliśmy więc zorganizować przyjęcie pożegnalne.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^   

    Dziewczyny z zespołu bardzo nam pomogły w przygotowaniach. Impreza się udała i pożegnaliśmy Emmę z hukiem, oczywiście nie zabrakło łez. Wszystkim będzie brakować Emmy. Była dobrą koleżanką i dziewczyną… Obiecaliśmy sobie, że będziemy się dalej przyjaźnić i choćby nie wiem co kontakt nam się nie urwie. Poza tym nasi agenci obiecali nam trasę koncertową po Stanach, więc spotkamy się z Emmą już niebawem. Jeśli chodzi o Olę i mnie, to jesteśmy szczęśliwą parą. Obiecałem Oli, że już więcej nie będzie przeze mnie cierpieć. Jeśli jednak, kiedykolwiek sprawię jej bul, ma prawo trzepnąć mnie w twarz, bym oprzytomniał. Mam jednak nadzieję, że nigdy nie będzie miała takiej potrzeby. Kocham ją i już zawsze chcę być z Olą.