Po szkole Cz.II - dedyk dla Wiktorii Drews

Hej :D

Przepraszam, że wczoraj nie wstawiłam imaginu :( Miałam małe problemy z internetem i po prosu nie mogłam ;( Na szczęście problem rozwiązany i internet działa jak trzeba :D

A teraz nie przedłużając....

_____________________________

     Już po chwili byłem w salonie.

- Co się stało? – zapytałem.

- Dopadli cię. – powiedziała.

- Co? – kompletnie nic nie zrozumiałem, więc mama pokazała wiadomości.

- O super….

    Na co drugim kanale pokazywali moją nową szkołę. Masakra… Przed nimi chyba nic się nie ukryje. Spodziewałem się, że to w końcu się wyda… No ale nie, że aż tak szybko! Teraz to już na pewno nie będę miał spokoju. Chociaż.. Raczej na teren szkoły nie będą mieli wstępu. Z Panem Karterem <dyrektorem> jestem w dobrych stosunkach, więc myślę, że powinno być dobrze.

    Przyjrzałem się osobom, które udzielały wywiadu. No tak… Jedna trzecia osób, była z mojej klasy. Oczywiście, chwalili się tym iż mnie ,,znają” i są teraz moimi ,,przyjaciółmi”. Im dłużej ich słuchałem tym bardziej miałem ich dość. W końcu nie wytrzymałem i wyłączyłem telewizor.

- Nie ma się co przejmować. Dyrektor na pewno nie da im wejścia do szkoły… - pocieszyłem mamę.

- Ale mogą czekać na ciebie pod szkołą. – mama spojrzała na mnie.

- Oj tam… - machnąłem ręką – Parę reporterów nic mi nie zrobi. Poza tym, to nie potrwa długo. Za jakieś dwa tygodnie znajdą sobie ciekawszy temat i mnie zostawią. Pamiętasz jaką aferę robili, jak zacząłem się przyjaźnić z Anno? – przypomniałem jej - Myśleliśmy, że nigdy nie dadzą nam spokoju.

- Tak… Pamiętam.

- Nie potrzebnie się tym przejmujesz. – uśmiechnąłem się pocieszająco – Jadłaś dziś obiad? – szybko zmieniłem temat.

- Nie…

- To musisz szybko zajść! Pani Barra zrobiła mi świetne naleśniki, tobie też zrobi! – wziąłem ją za rękę i zaprowadziłem do kuchni.

   Gdy mama jadła, ja opowiedziałem jej cały dzień w szkole. No może nie cały… Ominąłem fragment z Ángelą, Wiktorią i ,,wściekłym” tłumem. Skłamałem też trochę, mówiąc że wszyscy nauczyciele są mili. Chociaż… Jakby się tak zastanowić, to pani z chemii nie jest aż taka straszna. Na początku lekcji, nawet się uśmiechnęła! No może nie całkiem, ale te wykrzywienie wyglądało na uśmiech. No i prawie wcale nie krzyczała…

  Z moich rozmyśleń wyrwał mnie głos mamy.

- A dużo masz lekcji? – zapytała wstawiając talerz do zmywarki.

- Nie tylko… – tonę – troszkę. – uśmiechnąłem się.

- To idź je odrób. – pocałowała mnie w czoło – Dobrze, że szkoła ci się spodobała. – powiedziała obdarzając mnie jej słodkim maminym uśmiechem.

- Też tak myślę. – odwzajemniłem uśmiech – A kiedy tata wróci? – zapytałem po chwili.

- Dziś nie wróci. Pojechał razem z Tonym… - zamyśliła się – W sumie to nie wiem. W każdym razie wrócą jutro. Chyba koło dziewiątej. – poinformowała mnie.

- Aha… Ok, to ja lecę do lekcji. – powiedziałem i poszedłem do siebie.

    Po kolei przeglądałem książki… Spojrzałem na zegarek. Jest piąta, może jak się teraz zgarnę to skończę przed północą? Jejku… Pierwszy dzień, a już jest piekło. To co będzie potem??

    Westchnąłem i zabrałam się najpierw do angielskiego…

***

    Gdy skończyłem była dopiero siódma.

- Brawo! – pochwaliłem się.

    W sumie to nie było, aż tak źle. Zerknąłem na plan. Ok… Jutro mam matmę, biologię, hiszpański, fizykę, muzykę i taniec. Czyli tylko sześć lekcji! Tak! Przeżyję!

    Spakowałem odpowiednie książki i włożyłem jej do plecaka. Następnie położyłem go na podłodze. Gdy tylko wziąłem telefon, ktoś zaczął do mnie dzwonić. Nie znałem tego numeru, mimo to odebrałem.

- Tak słucham?

- Hej. – odezwał się znajomy damski głos.

- Z kim mam przyjemność? – zapytałem.

- Z  Ángelą. – przedstawiła się.

- Ooooo. – mimowolnie się uśmiechnąłem – A skąd masz mój numer? – zapytałem zdziwiony.

- A ma się znajomości.

- Do prawy…

- Wiesz dzwonię, żeby cię poinformować, iż jutro nie ma tańca.

- Jak to?  Federico nic mi nie mówił…

- Eh… Ta ciamajda ciągle o czymś zapomina. Jeszcze przed feriami pani mówiła, że jej nie będzie.

- Aha… W takim razie spoko. Dzięki, że mnie informujesz.

- Mam jeszcze jedną sprawę.

- Jaką?

- Wyjrzyj prze okno. – poprosiła.

- Co? Po co? Chyba tu nie przyszłaś?! – dziewczyna zaczęła się śmieć, a ja szybko podbiegłem do okna.

________________________

PS. Proszę o oddanie głosu

w ankiecie ;)

/Z góry dziękuję ;)