Historia bez hepi endu.. Cz. IV

     Po nieudanej randce poszedłem do mojego przyjaciela Marco.

- Jak poszło? – Zapytał podekscytowany.

- Ta.. Gdy w końcu się zgodziła, ja musiałem to schrzanić! – Powiedziałem siadając na fotel.

- Co zrobiłeś?

- Napadło nas stado fanek, no i…

- Zacząłeś rozdawać im autografy a (Ti) olałeś. – Dołączył.

- Tak. Gdy sączyłem rozdawać autografy i wróciłem do niej jej już nie było.

- Aha. Ale z drugiej strony to twoja jakby hm.. praca. Więc nie powinna się gniewać, że dbasz o swoich fanów. – Stwierdził.

- Masz racie. – Przyznałem.

- Ja zawsze mam racie. Jak ona nie rozumie tego to może sobie ją odpuść.

- Co? – Zapytałem zszokowany.

- Ej.. przecież…

- Nic nie mów! – Przerwałem mu. – Nie odpuszczę! Nie mogę tego zrobić!

- Jak chcesz.

    W pomieszczeniu rozległa się piosenka Undercover.

- To moja komórka! – Powiedział Marco i odebrał. – Tak… Nie… A co to mnie obchodzi co powiedział?!...

    Nie przeszkadzając mu w konwersacji po cichu wyszedłem z jego domu.

 Co ja mam zrobić. Z jednej strony Marco ma racie, muszę dbać o fanów! Ale z drugiej, nie mogę jej tak ignorować. Może powinienem do niej pójść? Tak pójdę do niej i jeśli trzeba będzie przeproszę ją! Tylko jak to się robi…

    Moje rozmyślenia przerwała dzwoniąca komórka.

- Halo.

- Hej Abraham! Tu Max. Mam nadzieję, że nie zapomniałeś o naszej prośbie o 18?

- A Max! – Zaśmiałem się. – Nie poznałem cię i tak pamiętam. Ale dzięki za przypomnienie.

- Aha czyli jednak zapomniałeś! Wiedziałem!

- Daj spokój, mam dużo na głowie!

- Tak, tak… Tylko się nie spóźnij! – Rozłączył się.

   Już wiem! Jeśli (Ti) jest obrażona to przeproszę ją, biorąc ją na próbę! Ale ja jestem genialny! – Stwierdziłem i skierowałem się w stronę domu dziewczyny.

****

    Idąc przez park zobaczyłem Ją siedzącą na ławce. Dokładnie w miejscu gdzie się poznaliśmy. Podszedłem bliżej i usiadłem obok.

- Jesteś zła? – Zapytałem prosto z mostu.

- Nie… - Odpowiedziała nie patrząc na mnie.

- To czemu sobie poszłaś? – Zapytałem.

- Nie chciałam ci przeszkadzać. Dlatego poszłam. –Wyjaśniła.

- Ale ty nie przeszkadzałaś. Skąd ci to przyszło do głowy?

- No bo.. – Próbowała coś powiedzieć, ale jakby nie mogła dobrać odpowiednich słów. – Bo ja myślałam…

   Postanowiłem skrócić jej męczarnie.

- Doba nie mówmy już o tym. Ok.?

- Ok. – Uśmiechnęła się do mnie, a ja odwzajemniłem jaj uśmiech.

- Mam pomysł. O osiemnastej mam próbę i chciałbym żebyś poszła zemną. – Zaproponowałem.

- A nie będę ci..

- Nawet nie chcę o tym słyszeć! – Powiedziałem stanowczo unosząc jedną brew. – To co zgadzasz się?

   Zaśmiała się.

- Zgadzam.

    TAK!! – Pomyślałem.

- A o której ta próba? – Zapytała.

- O osiemnastej. – Poinformowałem ją.

- To lepiej może już chodźmy bo osiemnasta jest za trzydzieści minut.

- Co?! – Spojrzałem na zegarek w komórce. Miała rację była 17.30. – Nie mogę się spóźnić! – Pomyślałem.

****

    Dotarliśmy na miejsce w samą porę.

- Witam wszystkich. – Przywitałem się. – To jat (Ti), – przedstawiłem ,,swoją” dziewczynę – a to Max, Tom, Marco i Ben.

- Hej! – Przywitali się wszyscy chórem.

- Masz szczęście, że się nie spóźniłeś!

- O a to jest nasza niezastąpiona Suzi! – Przedstawiłem kobietę i szepnąłem do (Ti) – To nasza choreografka.

- Aha. – Odszeptała (Ti).

- Abraham na co czekasz! –Krzyknęła Suzi.

- Już lecę! – Westchnąłem.

- Powodzenia. – Powiedziała (Ti) i dała mi całusa w policzek.

   Popatrzyłem jaj w oczy i uśmiechnąłem się do niej, ona odwzajemnił mój uśmiech.

   Za plecami słyszałem śmiech kolegów, ale mało mnie to obchodziło. Liczyło się tylko to, że w końcu zbliżyłem się do (Ti).

- Abraham! – Ponownie usłyszałem głos Suzi.

- Idę! – Odpowiedziałem.

   Mrugnąłem do (Ti) i poszedłem za scenę.

****

    Suzi dała nam w kość. Całe dwie godziny krzyczała na nas. Moim zdaniem tańczymy dobrze, ale nie… Ona zawsze coś znajdzie. Ja się jej dziwie, że jeszcze głosu nie straciła.

- Nie podoba mi się to! – Z rozmyśleń, a raczej narzekania wyrwał mnie głos Marco.

- Ale co ci się nie podoba? – Zapytałem.

- To, że przyszedłeś tu z jakąś panną! – Powiedział z wyrzutem.

- To nie jakaś pana! To ta dziewczyna o której ci tyle mówiłem!

- Serio?! To ona ci tak w głowie poprzewracała!

- Stary co ty gadasz? Nikt mi w głowie nie poprzewracał!

- Nie w cale! Tylko spójrz na siebie, skaczesz w oku niej jakby była niewiadomo kim?!

   W tym momencie atmosfera zrobiła się trochę napięta.

- Co chcesz przez to powiedzieć?

- To żebyś w końcu przejrzał! Ona jest n-i-k-i-m – przeliterował – a ty….

- Słuchaj no – przerwałem mu – może i jesteś moim najlepszym kumplem, ale nawet tobie nie wolno o niej tak mówić! ZROZUMIANO? – Zapytałem poniesionym głosem.

     Spojrzał gniewnie mi prosto w oczy.

- Jeszcze pożałujecie…….

__________________________________________________________

   Heej! Witam po świątecznej przerwie :D

Jak minęły wam święta?  Bo mi wyjątkowo spokojnie :D

Przepraszam że dopiero teraz dodaję kolejną część, ale złapałam świątecznego lenia i nie wiedziałam jak zabrać się do pisania :D Na szczęście dziś zebrałam się do roboty i oto kolejna część i mam nadzieję, że się wam spodoba ;)