Historia bez hepi endu.. Cz. II

- Nie! – Odpowiedziała szybko.

- Co? Czemu? – Zapytałem ze smutkiem.

- Bo nie! – Powiedziała stanowczo.

   Wtedy złapałem ją za rękę i spojrzałem jej w oczy.

- A jeśli ładnie poproszę?

- Hm…. To wtedy.. Nie! – Wyrwała się. – Zostaw mnie w spokoju! – Krzyknęła i pobiegła do domu.

    Ta dziewczyna jest cudowna! – Pomyślałem. – Na pewno się nie poddam, będzie moja! – Szepnąłem sam do siebie.

****

- To co mam robić? – Zapytałem mojego najlepszego kumpla, który był wtajemniczony w całą tą sytuacje. – To pierwsza dziewczyna która mi odmówiła! A im bardziej ona się opiera, tym bardziej mi się podoba! – Usiadłem zrezygnowany na fotelu.

- Spokojnie. – Poklepał mnie po ramieniu. – Jak będziesz nalegał w końcu odpuści i się zgodzi, zobaczysz!

- Myślisz?

- No jasne! W końcu jesteś Abraham Mateo!

- Masz racje!

- To leć do sklepu, kup jakieś kwiaty czy coś i idź do niej!

- Kwiaty? Po co?

   Przewrócił oczami.

- Dziewczyny lubią takie bzdety. To zawsze na nie działa.

- Serio? – Zapytałem głupio.

- Jasne. Nigdy nie kupowałeś dziewczynie kwiatów?

- Nie zazwyczaj to - wskazałem na siebie -  wystarcza.

- Szczęściarz. – Stwierdził.

****

   Zrobiłem tak jak kazał. Kupiłem śliczne kwiaty <przynajmniej tak twierdziła pani z kwiaciarni>  i znów poszedłem pod jej dom.

- Nie! Znowu ty?! – Krzyknęła, gdy mnie zobaczyła.

- Tak. – Uśmiechnąłem się łobuzersko. – To dla ciebie. – Wręczyłem jej kwiaty.

   Zrobiła pytającą minę, ale przyjęła kwiaty.

- Umówisz się teraz ze mną? – Zapytałem dalej się uśmiechając.

   Miałem nadzieje że teraz się zgodzi.

- Nie.

   A jednak dalej odmawia.

- Czemu? – Zapytałem marszcząc brwi.

- Myślisz , że jak dasz mi kwiaty to od razu się na wszystko zgodzę?!

- A nie?

  Uniosła jedną braw.

- Nie!

- To co mam zrobić? – Zapytałem.

- Odczepić się! – Zaproponowała.

- Nie tego nie zrobię. – Powiedziałem stanowczo.

   Westchnęła.

- Dlaczego? – Zapytała zrezygnowana.

- Bo jesteś wyjątkowa. – Powiedziałem patrząc jej w oczy.

- Przestań!

- Co?

- Przestań wciskać mi te kity! – Krzyknęła zdenerwowana. – Odczep się! – Zażądała.

- Nie!

- Yyy… - Zezłoszczona podeszła bliżej a potem z całej siły nadepnęła mi na nogę.

- Ała! - Wrzasnąłem z bólu <miała dziewczyna siłę >, a ona gdyby nigdy nic po prostu odeszła.

   Wściekły z bolącą nogą wróciłem do domu gdzie zamknąłem się w pokoju.

****

   Wyjąłem komórkę i zadzwoniłem do przyjaciela.

- Hej. – Odebrał po 3 sygnale.

- To jakaś masakra! – Krzyknąłem do komórki.

- Co się stało?

   Opowiedziałem mu o całym zajściu przed jej domem. Stwierdził, że za mało się starałem i pewnie ona nie lubi kwiatów. Dlatego następnym razem kazał mi kupić czekoladki.

- Myślisz, że się uda? – Zapytałem niepewny jego planu.

- Jasne. – Odparł.

- Wcześniej też tak mówiłeś.

- Zaufaj mi. – Powiedział i się rozłączył.

   Westchnąłem.

****

   Następnego dnia zrobiłem tak jak kazał. Tym razem gdy mnie zobaczył nie był zdenerwowana, tylko zaskoczona. Pewnie myślała, że już dałem sobie spokój....

    Niestety reszta zdarzeń była taka sama jak w wczoraj. I znów wracałem do domu z bolącą nogą.

  Weszłam do pokoju, trzaskając drzwiami. Usłyszałem dźwięk mojej komórki, wiec podniosłem ją. Okazało się, że dostałem SMS-a.

- Dziwne. Nie znam tego numeru. – Powiedziałem i przeczytałem SMS-a.

,,Jeśli się zgodziła, to gratuluję! :D  A jeśli znów ci odmawiał, to mi przykro. :( Pamiętaj  nie poddawaj się i  nie martw się, próbuj aż do skutku. Zobaczysz w końcu się zgodzi. – Twój kumpel ;)”

- Jasne... – Pomyślałem. Położyłem komórki i rzuciłem się na łóżko. – Co ja mam zrobić? Odpuścić....– Zapytałem sam siebie.

****

   Nawet nie wiem kiedy zasnąłem. Przyśniła mi się moja piękna brunetka z warkoczem. 

   Siedzieliśmy sobie w kawiarni i piliśmy herbatkę. Rozmawialiśmy i śmialiśmy się z moich żartów. Było tak pięknie. Trzymałem ją za rękę i patrzyłem prosto w jej śliczne brązowe oczy. Już otworzyłem usta by powiedzieć jak ślicznie wygląda, gdy uświadomiłem sobie straszną rzecz..

****

   Zerwałem się z łóżka.

- Przecież ja nawet nie wiem jak ona się nazywa! Jak mogłem nie zapytać o tak ważną rzecz! – Skarciłem sam siebie i wybiegłem z pokoju.

________________________________________________________________________

   Heej! ^^

Obiecałam i dotrzymałam słowa :D oto kolejna część imagina ;)

Mam nadzieję, że się spodoba ;) Jeśli jest słabe to piszcie w kom swoje uwagi ;) 

  I mam takie jedno małe pytanie...

Czyta ktoś tego bloga??