Randka - dedyk dla Wiktorii Drews

Witam!

   Tak jak obiecałam dziś pojawia się imagin ^^ Wiktoria, oczywiście że dokończę imagin dla cb! :D Ja zawsze dokańczam to co zaczynam :) Przykro mi, że tak długo musiałaś czekać na kolejną część :/ oraz przepraszam, że jest on taki krótki, ale muszę się ,,wbić w rytm" pisania ;)

PS. Nie sądziła, że tak za mną tęskniliście :)

_______________________________

     Po szkole wróciłem do domu i zacząłem szykować się do mej ,,randki” .  Nie zajęło mi to  dużo czasu… Spojrzałem na zegarek. Miałem jeszcze trzy godziny. Włożyłem więc słuchawki na uszy i odpłynąłem… Kidy spojrzałem na wyświetlacz telefonu, zorientowałem się, że do spotkania zostało mi jakieś piętnaście minut. Szybko zeskoczyłem z łóżka i pobiegłem do kierowcy. Już po niespełna pięciu minutach siedziałem w samochodzie.

    Kidy dotarłem na miejsce Ángeli jeszcze nie było, chodź sam się spóźniłem… Na szczęście czekałem tylko trochę.

- Witaj, przepraszam za spóźnienie. – przywitała się.

- Hej. – pocałowałem ją w policzek – Nic się nie stało. To co? Jaki film wybrałaś?  - zapytałem z nadzieją, że nie będzie to film o miłości…

- ,,Piękne istoty” – odpowiedziała z uśmiechem.

- Super! – udałem zachwyconego.

   To się przeliczyłem…

   Kupiłem bilety i weszliśmy do sali. Oczywiście dziadzieliśmy na kanapach dla par więc Ángela od razu się do mnie przytuliła.

    Film się zaczął. Nie wiem czy minęło z dziesięć minut filmu a ja już miałem dość. Marzyłem tylko o tym, by wyjść i już nie wrócić! Udawałem jednak wielce zaciekawionego filmem. Ángela cały czas przytulała się, a ja odwzajemniałem to. Szeptałem jej również słodkie słówka do ucha tak by wyglądać na zakochanego. Kolejne sceny w filmie przewijały się i w sumie to to nie było takie złe… Powiedział bym, że jak na romans to to jest całkiem niezłe! O ile to jest romans…? Hmm… Jest chłopak, dziewczyna, pocałunki… Tak, to romans!!

    W końcu ten cały melodramat się skończył i mogłem w końcu wyjść z sali. Wziąłem Ángelę za rękę i nieśpiesznym krokiem udaliśmy się do głównego pomieszczenia.

- Przepraszam cię na chwilę. Muszę przypudrować nosek. – uśmiechnęła się.

- Jasne… - odwzajemniłem uśmiech.

   Dziewczyna pobiegła do toalety a ja usiadłem na fotelu…

   Taaa.. To będzie dłuższa chwila…

   Nie myliłem się… Co jest czarna dziura ją wciągnęła czy co?! To najdłuższa chwila w moim życiu! Równie dobrze mogłem polecieć na księżyc i wrócić, trzy razy!! A ona jeszcze by nie wróciła…

- Jestem! – usłyszałem nad uchlał głos  Ángeli.

- To co idziemy? – podniosłem się z kanapy.

- To co, może teraz… - podsunęła się bliżej.

- Przepraszam. – przerwałem jej bo wyczułem wibracje komórki – Muszę odebrać. – dziewczyna kiwnęła głową – Tak? Teraz? No… Doba! Cześć! – rozłączyłem się – Przepraszam muszę wracać. – udałem zasmuconego.

    Tak ,udałem. Ucieszyła mnie bardzo wieść, iż muszę wracać do domu. Mam już dość tej panienki.

- Szkoda… A co z naszą randką? – zapytał zasmucona podsuwając się bliżej.

- Wiesz… Zawsze możemy to powtórzyć… - uśmiechnąłem się łobuzersko.

- Będę czekać z niecierpliwością na powtórkę.

- Ja też.

   Żeby moje zainteresowanie nią wyglądało bardziej naturalnie pocałowałem ją. W sumie całuje całkiem nieźle… Odprowadziłem ją do jej samochodu i poszedłem poszukać swego. Na szczęście nie musiałem długo go szukać.

_______________________________

Do jutra kociaki :* PAAAA!