Porwanie Abrahama Cz. XII ( KONIEC )

    Więc nie pamięta wszystkiego… - Pomyślał i posmutniał.

   Dziewczyna zauważyła, że Abraham zasmuciła się.

- Coś się stało? – Zapytała. – Zrobiłam coś nie tak? Przeprasza. – Powiedziała szybko.

  Abraham widząc zdenerwowanie Niny zaczął ją uspokajać.

- Nic nie zrobiłaś – Uśmiechnął się.

- Na pewno?

  Uniósł jednał brew.

- Gdybyś nie straciła pamięci obraził bym się na ciebie. A na następny raz wiedz iż ja nie kłamię. – Powiedział to tak zabawnie, że Nina wybuchła głośnym śmiechem. – A wracając do tematu, to wiem jak możemy ci pomóc. - Powiedział już normalnie.

- Jak? – Zapytała zaciekawiona.

- Znam pewne miejsce. Bardzo szczególne. – Podkreślił. -  Jak chcesz możemy tam pójść. – Zaproponował.

- Pójść?

- Tak, to nie daleko.

- Nie wiem, czy to dobry pomysł.

- Chcesz odzyskać pamięć całkowicie? – Zapytał nagle.

- Chcę….

   Abraham wstał i wyciągnął rękę do siedzącej Niny.

- Więc to jest świetny pomysł.

   Dziewczyna się uśmiechnęła i złapała go z rękę.

- Jeśli rodzice się zgodzą, to idę. – Uśmiechnęła się do niego i wstała.

     Rodzice Niny oczywiście się zgodzili, chcieli by ich córka odzyskała pamięć i wiedzieli,  że Abraham jej w tym pomoże.  

     Abraham zabrał Ninę do parku, w miejsce gdzie pierwszy raz się pocałowali i oficjalnie zostali parą. Miał nadzieję, że te magiczne dla nich miejsce pomoże jaj przypomnieć sobie te wszystkie piękne chwile spędzone razem.

- Jak tu ślicznie. – Zachwyciła się Nina po dotarciu na miejsce.

- Wiem, często tu przychodziliśmy. Pamiętasz? – Dopytywał.

- Faktycznie to miejsce wydaje się bardzo znajome i nie wiem dlaczego ale wyjątkowe. – Przyznała.

- Bo ono jest wyjątkowe. – Uśmiechnął się do niej i złapał ją za rękę. – Chodź podejdziemy tam dalej.

- Ok.

   Usiedli na ławce z której był piękny widok na oczko wodne.

- Co przypominasz sobie coś związanego z tym miejscem? – Zapytał niepewnie Abraham.

   Nina przyjrzała się oczku, troszkę się porozglądał. Już miała powiedzieć, że nic jej się nie przypomina, ale gdy spojrzała na Abrahama zrobiła wielkie oczy.

- To miejsce….

- Tak. – Powiedział Abraham.

    Spojrzał jej w oczy, a potem ich usta powoli zetknęły się w pocałunek. Trwał on dłuższą chwilę. Potem znów spojrzeli sobie w oczy, a Abraham szepnął:

- Wiedziałem, że sobie przypomnisz….

__________________________________________________________________________

  

      Hej :D Jak obiecałam tak zrobiłam ;) o to ostatnia część imaginu ;) mam nadzieję, że się wam spodoba zakończenie historii.