Porwanie Abrahama Cz. X

   Do Sali wpadł lekarz z pielęgniarką. Pielęgniarka zaczęła uspokajać Ninę, a lekarz wyprowadził Abrahama z sali.

- Dala czego ona…… - Nie dotańczył.

- To przyczyna śpiączki, ale spokojnie po paru dniach, góra miesiącach przypomni sobie wszystko. – Uspokoił go lekarz i wrócił do zdezorientowanej i lekko przestraszonej Niny. 

- Aha…. – Powiedział i usiadł na krzesełku przed salą.

- Słyszałam krzyki z sali! – Zawołała jakaś kobita.

   Abraham spojrzał w kierunku dobiegania głosu i okazało się, że to matka Niny z mężem.

- Abraham co się dzieje?! – Zapytała nerwowo Isabell.

- Nina się obudziła. – Powiedział Abraham z niedużym entuzjazmem.

- Naprawdę! – Zaczęła cieszyć się matka Niny.

- Zaraz.. Nie wyglądasz na zadowolonego. – Zauważył ojciec Niny, a po chwili zapytał. – Czemu?

- Bo Ona mnie nie pamięta. – Odpowiedział smutno.

- Jak to? – Zapytała Isabell.

   Uśmiech z jej twarzy zniknął.

- To przyczyna śpiączki, lekarz powiedział, że powinna odzyskać pamięć niedługo.

- Idę do niej. - Powiedziała nagle pani Martinez.

   Mimo że mąż próbował ją powstrzymać, Ona nie dała za wygarnął i weszła do Sali.

   Abraham natomiast wyjął komórkę i wstukał numer do mamy.

   Odebrała już po trzecim sygnale.

- Witaj Abraham. – Przywitała się.

- Cześć mamo. Słuchaj Nina się obudziła. – Poinformował ją.

- To cudownie. Ale… coś za mało optymistyczny masz głos. Coś jest nie tak? – Kurcze wszyscy to zważają!

- Nie pamięta mnie.

- Aha. Słuchaj to dlatego….

- Wiem, wiem… - przerwał jej. – To przez śpiączkę.

- To pewnie też wiesz, że przypomni sobie wszystko.

- Tak wiem.

- Abraham, nie martw się. – Pocieszyła go. – Zaraz przyjadę po ciebie. – Powiedział i rozłączyła się.

   Abraham westchnął i włożył komórkę do kieszeni.

   Rodzice Niny wyszli  z Sali w bardzo dobrym humorze.

- Abraham… - Zaczęła mama Niny. – Ona nie pamięta tylko ciebie.

- Co?!?! Jak to?! Dla czego?? – Zdenerwował się Abraham.

   Ojciec Niny położył mu rękę na ramię.

- To dlatego że Nina ma amnezję wsteczną. – Wyjaśnił mu pan Martinez.

- Czyli, trochę pamięta, a trochę nie. Tak? – Dopytywał Abraham.

- Można tak powiedzieć. – Odpowiedziała mama Niny.

- Proszę pani! – Zawołał lekarz.

- Idę. – Powiedziała Isabell, a potem zwróciła się do męża. – Spotkamy się na parkingu.

   Ojciec Abrahama kiwnął głową i kobieta poszła za lekarzem.

- To co dokładnie pamięta Nina? – Wrócił do tematu Abraham.

- Ostatnie co pamięta to pierwszy dzień w nowej szkole. – Odpowiedział pan Martinez.

- Czyli tydzień przed poznaniem mnie. – Powiedział smutno. – Teraz rozumiem.

- Przykro mi.

- Ale odzyska pamięć? – Zapytał niepewnie.

   Pan Martinez uśmiechnął się.

- Oczywiście, a jeśli jej pomożemy odzyska pamięć dużo szybciej.

- A jak ona się czuje?

- Dobrze, dziś ją już wypisują.

- Naprawdę! – Ucieszył się Abraham. - Więc dlatego pani Martinez poszła za tym lekarzem – szepnął.

- Tak. – Pan Martinez zamyślił się. – Dziś to może lepiej nie… Ale jutro… - Myślał na głos. – Przyjechał byś do nas jutro koło trzynastej? Kontakt z tobą dobrze jej zrobi.– Zapytał w końcu.

- Oczywiście. – Odpowiedział szybko Abraham.

   Pan Martinez uśmiechnął się do niego.

- Spokojnie chłopcze, Nina bardzo cię lubiła, więc szybko sobie ciebie przypomni.

- Skąd taka pewność? – Zapytał.

-Zaufaj mi. – Powiedział i spojrzał na zegarek. – Ale późno muszę już iść moja żona i Nina już pewnie czekają. Do zobaczenia Abraham. – Pożegnał się.

- Do widzenie. – Odpowiedział Abraham i tata Niny poszedł.

   Mam nadzieję, że jej tata ma rację. – Pomyślał Abraham i westchnął.

- Witaj kochanie. – Przywitała się jego mama.

- Cześć mamo.

   Kobieta podeszła i pocałowała go w policzek.

- Mamo…

- Co? Nie mogę przywitać się z synem?! – Udała urażoną.

- Aj możesz. – Przytulił ją.

   Jego mama zaśmiała się.

- Dobrze się pośmiać, ale teraz mów co z Niną.

- Fizycznie dobrze, gorzej z jej pamięcią…. – Westchnął.

- Ale tak całkiem nic nie pamięta? – Dopytywała się.

- Nie pamięta swoich rodziców, ale mnie nie. – Powiedział smutno.

- Czyli ma amnezje wsteczną, czy tak?

- Tak. Skąd  wiedziałaś?

- Mama nic nie odpowiedziała, tylko uśmiechnęła się. I spojrzał przez szybkę sali, gdzie jeszcze godzinę temu leżała Nina. - A gdzie ona teraz jest?.

- Jak mówiłem fizycznie czuła się dobrze, więc ją wypisali. – Wyjaśnił Abraham.

- To dobrze w domu szybciej odzyska pamięć.

- Skąd ty to wszystko wiesz? – Zapytał Abraham i ziewnął.

- Odpowiem ci w domu. – Objęła go. – Musisz się porządnie wyspać.

- Nie jestem zmęczony! – Zaprzeczył, a później ziewnął.

- Tak jasne. – Zaśmiała się. – Chodź. – Powiedziała i pociągnęła go do samochodu.

____________________________________________________

   Wiem długo nie wstawiałam nic, ale to dlatego, że nie mam czasu ;( dużo nauki w tygodniu :( a w weekend strasznie zalatana jestem :( dopiero dziś znalazłam czas na pisanie :(

   Nikt się nie zgłosił by mi pomóc więc posty będą rzadko :( ale jak tylko będę miała wolne to będę się starała coś dodać ;)